Jesús Pétur

"Cult Cola - World's Strongest Cola - 3 Times More Caffeine Than Other Leading Brands"

Ég man eftir frétt sem birtist á íslenskum netmiðlum fyrir ekki svo löngu síðan, nokkrum árum, kannske tveimur eða þremur, mögulega fjórum en ekki fleirum, af dreng sem tók æðiskast - hreinlega sturlaðist - þegar foreldrar hans, kannske bara mamma hans eða kannske pabbi líka, bönnuðu honum að spila einhvern tölvuleik, áreiðanlega einhvern netleik, svona sem hópar fólks spila samtímis hvaðanæva að og þannig. Strákurinn, ég man ekki hvað hann var gamall, áreiðanlega ekki orðinn unglingur en heldur enginn smákrakki, gerði áreiðanlega einhverja andskotans vitleysu í brjálæðinu því annars hefði þetta tæpast orðið frétt og enn síður ratað í íslenska netmiðla. Hann gerði áreiðanlega eitthvað tryllt, einhverja hræðilega djöfulsins vitleysu. Mér er þó alveg fullkomlega fyrirmunað að muna hvað hann nákvæmlega, eða sirkabát, gerði. Allavega, hann fór gersamlega eipsjitt þegar hann var settur í tölvustraff - straff sem áreiðanlega var tilkomið af því að tölvuspileríið var keyrt úr öllu hófi fram, það er eins og mig minni það, en þó er ég ekki viss. Kannske voru foreldrar hans bara fávitar eða dálitlar svona, þið vitið, tussur. Allavega, guttinn fór eipsjitt, braut og bramlaði eða drap bróður sinn eða eitthvað, eitthvað sturlað, og ég hugsaði - Jesús Kristur, fæddur í Singapore 1993 eða í Ontario '97 eða í Seoul '99 eða í Grafarvoginum '95. Fokkerinn hangir í tölvunni lon og don, eins og allir hinir, þó hann fái stundnum skrítna tilfinningu í hjartað eða eitthvað, eitthvað guðslegt, og samt ekkert nauðsynlega, en María mamma hans er bara útivinnandi, á hlut í lítilli hárgreiðslustofu við hliðina á Domus Medica, eða sambærilegu húsi í Höfðaborg eða Birmingham, og pabbi hans alltaf að vinna, smíða, því kreppan er ekki komin og brjálað að gera í byggingariðnaðinum. Svo gaurinn spilar og spilar, fer að slugsa í skólanum, jafnvel skrópa, og þar kemur að foreldrar hans, Jósep og Mæja, segja stopp, nóg sé nóg og hann verði að hætta að þessari vitleysu og fara að sinna skólanum og mæta á fótboltaæfingar og það allt. Lifna við, drulla sér út, haga sér próper. Setja gaurinn í tölvustraff - enga tölvu í tvær vikur, bara rétt að tékka á tölvupóstinum í tíu mínútur á dag eftir skóla og undir eftirliti, en tólf ára strákar þurfa í raun ekkert að tékka á ímeilinu svo þetta er í raun algert, hundrað prósent straff. Fyrst verður gæjinn fúll, nöldrar smá, rífst og grenjar meira að segja dálítið, aðallega af pirringi. Hélt að það dygði, hann fengi aftur í tölvuna. Það hefur yfirleitt fúnkerað. Jósep og Mæja bíta á jaxlinn, fjandinn nei, hann var að falla í stærðfræði og dönsku, eða frönsku eða mandarínsku eða einhverju, og nú yrði gerð alvara úr ellefta boðorðinu. Engin miskunn. Þá finnur hann til fíknarinnar, finnur meint ógeðslegt óréttlætið kreista í sér magann og klípa sig í barkann, fökken tryllist og búff! - heimurinn eins og við þekkjum hann endar, alltof snemma, útaf WoW. Eða Red Alert eða einhverju þvíumlíku.

Nje, ætli það. Hann myndi eflaust bara buffa systkinið eða kveikja í eldhúsborðinu eða þvíumlíkt og í versta falli lenda á einhverri stofnun fyrir vandræðagepla. Einhverju sveitadæmi eða þannig. Byrjar að heyra raddir, eða rödd, úti á túni eða uppi í hlíðinni. Kveikir í runnanum undir bæjarveggnum. Hittir andskotann niðri við ánna eða uppi undir hamrinum. Safnar þar kannske um sig hópi lærisveina. Það væri gæfulegur mannsöfnuður.