Hæhæ,
Mig dreymdi í nótt að ég hefði alið barn. Mig rekur ekki minni til þess að hafa dreymt fæðinguna sjálfa, þ.e.a.s. að barnið hafi komið út um píkuna á mér (þó getur vel verið, og mér finnst það í endurliti meira að segja líklegt í ljósi draumsins að öðru leyti, að mig hafi einmitt dreymt sársaukafulla fæðingu - en að karlinn í mér geti ekki horfst í augu við það og grafi það því eitthvert niður í óminni eða undirmeðvitund, eða eitthvað þvíumlík), en ég man það vel að þó að konan sem ég bý með hafi af og til verið eitthvað að sniglast í kringum okkur og jafnvel sýnt barninu og ummönnun þess dálítinn áhuga, þá leið mér eins og móður. Sterklega. Ekki föður sem var mjög virkur í umönnun barns heldur móður. Alla jafna man ég ekki drauma, flesta morgna líður mér eins og mig hafi ekkert dreymt, en í morgun mundi ég það greinilega að í nótt dreymdi mig að ég væri móðir. Minningin um tilfinninguna í draumnum er nú farin að dofna, er raunar orðin mjög dauf, en ég man það mjög vel hvað ég mundi þegar ég vaknaði í morgun. Ég man að ég fann það enn þegar ég vaknaði í morgun hvernig það er að vera móðir. Ég var móðir um sinn, í nótt sem leið.
Mér dettur það í hug núna, sem ég sit við tölvuna og skrifa þetta, að kannski hafi draumurinn stafað að meira eða minna leyti af því að ég nennti ekki að fara að kúka áður en ég fór að sofa í gær, og sofnaði því hálfpartinn þurfandi að kúka.
Ég veit það þó ekki, og nenni ekki að velta því frekar fyrir mér. Í öllu falli var ég móðir um sinn, í nótt sem leið.
XX
No comments:
Post a Comment