Coke Light

Úti er sól og prýðilegt veður. Ég er allur lurkum laminn eftir að hafa asnast í fótbolta í gær. Þegar ég staulaðist fram í eldhús í morgun mætti ég þar gríðarstórri hrossaflugu, sem stóð við opinn ísskápinn og spurði örg hvort ekkert Dæjet Kók væri til í húsinu. Þegar ég svaraði því til að nei, hér væru því miður eiginlega aldrei keyptir sykurlausir gosdrykkir fussaði hún og þusaði eitthvað um ógeðslegan hálfvitaskap. Eins geðvond og hún var hefði það ekki haft neitt upp á sig að benda henni á það að reyndar er nokkuð um liðið síðan Dæjet Kók var endurnefnt Kók Læt. Því næst strunsaði flugan út með þó nokkrum fyrirgangi og skellti á eftir sér. Svona skepna flýgur ekki út um glugga, ekki með fjögurra metra vænghaf og lappir eins og fimm-manna-kúlutjaldssúlur. Sérstaklega ekki út um glugga á íbúð eins lítilli og mín er, og sem í ofanálag er hálf niðurgrafin. Gluggum verður heldur ekki skellt aftur á flugi svo vel sé, nema staldrað sé við og snúið aftur í loftinu , sem dregur talsvert úr dramatískum áhrifum útgöngunnar. Flugsins. Djöfull er ég aumur í lærunum. Mikið er veðrið nú fallegt.