Barnakjötssvindlið

Þegar grein strákskrattans um stóra barnakjötssvindlið var birt, og þáttur minn í því varð kunnur, langaði mig helst til að skríða undir stein. Það er ógerlegt,* maður verður að grafa sig.

*Sé steinn nógu stór til að maður rúmist undir honum, er hann nær undantekningarlaust of þungur til að maður geti skriðið undir hann, nema maður fái við það sérstaka aðstoð.

Bjarnarreið

Þegar ég fyrst mætti ríðandi á birni til vinnu virtist samstarfsfólk mitt flest eiga bágt með að trúa eigin augum. Á kaffistofunni síðar þann morguninn hentu sumir gaman að tilhögun minni og fararskjótanum en aðrir áttu enn ekki orð yfir hvoru tveggja. Og nokkurn veginn þannig var ástandið áfram um nokkurra daga skeið. Fljótlega hætti fólk þó að taka sérstaklega eftir okkur birni og ekki leið á löngu uns einn kollegi minn, ungur forritari sem kýs Framsóknarflokkinn, kom að máli við mig á leið í hádegismat og spurði mig hvort ekki væri óttalegt vesen að skipta út bíl fyrir björn, og hvernig eiginlega væri að því staðið. Ég svaraði honum eins og best ég kunni og eitthvað virðist áhuginn hafa smitað út frá sér því næstu daga upp frá þessu fór ég að fá æ fleiri fyrirspurnir um ákveðin atriði bjarnarhalds, s.s. skriffinnskuna sem fylgir, uppihald bjarna og atlæti. Þá tók ég líka eftir því að samstarfsfólkið tók í raun enn eftir okkur birni þótt það léti minna á því bera en áður, en augnatillitið var annað. Innan við mánuði eftir að ég fyrst reið birninum í vinnuna sá ég einn morgun þegar ég mætti til vinnu forritarann unga standa við hlið myndarlegs grábjarnar og svara spurningum samstarfsmanna sem stóðu áhugasamir í kring og skoðuðu skepnuna. Grábrúnn feldur dýrsins var fallegur og hnakkurinn gæðalegur, úr glansandi ljósrauðbrúnu leðri. Hvort tveggja hefur kostað skildinginn. Sko forritarann unga. Staðreyndin er sú að hver sem er getur átt björn, riðið honum og notað til dráttar og burðar, og þannig bæði sparað peninga og minnkað kolefnisútblástur sem óhjákvæmilega fylgir bílum og drekum. Allt sem þarf er vilji.

Pólskipti

Á VH1 syngur Nat King Cole til Mónu Lísu - hver djöfullinn er í gangi?

Bókarumsögn

Lauk loks við Vörnina hans Nabokovs eftir hægan lestur. Lagleg þýðing Illuga - ímynda ég mér. Vesalings Lúsjín.

Coke Light

Úti er sól og prýðilegt veður. Ég er allur lurkum laminn eftir að hafa asnast í fótbolta í gær. Þegar ég staulaðist fram í eldhús í morgun mætti ég þar gríðarstórri hrossaflugu, sem stóð við opinn ísskápinn og spurði örg hvort ekkert Dæjet Kók væri til í húsinu. Þegar ég svaraði því til að nei, hér væru því miður eiginlega aldrei keyptir sykurlausir gosdrykkir fussaði hún og þusaði eitthvað um ógeðslegan hálfvitaskap. Eins geðvond og hún var hefði það ekki haft neitt upp á sig að benda henni á það að reyndar er nokkuð um liðið síðan Dæjet Kók var endurnefnt Kók Læt. Því næst strunsaði flugan út með þó nokkrum fyrirgangi og skellti á eftir sér. Svona skepna flýgur ekki út um glugga, ekki með fjögurra metra vænghaf og lappir eins og fimm-manna-kúlutjaldssúlur. Sérstaklega ekki út um glugga á íbúð eins lítilli og mín er, og sem í ofanálag er hálf niðurgrafin. Gluggum verður heldur ekki skellt aftur á flugi svo vel sé, nema staldrað sé við og snúið aftur í loftinu , sem dregur talsvert úr dramatískum áhrifum útgöngunnar. Flugsins. Djöfull er ég aumur í lærunum. Mikið er veðrið nú fallegt.

Sendibréf

Kæri lesandi,

Takk fyrir ekkert, ég kann virkilega vel að meta það. Héðan frá Flyglinum er harla fátt að frétta. Helst það kannske að rafhlaðanum í farsímanum hans Agnars er orðin ferlega léleg. Einhver myndi eflaust segja ónýt, en sá væri að ýkja. Hún er sannarlega léleg, síminn endist ekki nema örfáar mínútur í tali, en ónýt er hún ekki. Agnar lætur sér ástand rafhlöðunnar í öllu falli í nokkuð léttu rúmi liggja. Hann hvort eð er hringir fremur sjaldan, og fær jafnvel enn færri símtöl sjálfur. Verst þætti Agnari að líkindum að missa klukkuna, en fyrst og fremst gegnir síminn hlutverki vasaúrs fyrir Agnar. Síminn er orðinn ansi gamall, altént af farsíma í notkun á Íslandi að vera. Agnar, svo það fari ekki á milli mála, er undirritaður. Hér eru engar hrossaflugur.

Kveðja,
Atli Sigþórsson

E.s. Reykjavík er ömurleg, lág og ljót og asnaleg. Verst af öllu er þó að hún er hér og nú en ekki þar og þá.

Innundir bolnum

Það hefði engan átt að undra þegar regnið féll - það hefur alltaf verið og verður áfram blautt.
-
Ég var í sumarfríi - spókaði mig í neðanafklipptum gallabuxum og sandölum, saug upp í nefið og át franskar kartöflur með tómatsósu, og misþyrmdi köttum. Þegar þetta langt er liðið á sumarið er farið að rökkva talsvert um nætur, svo auðvelt er að klófesta ketti í laumi og pína þá.
-
Reykjavík er ömurlegur bær, hvorki fugl né fiskur en ljótt og leiðinlegt hvað sem hún er. Sem er þá væntanlega eitthvert landdýr, miðað við orðtakið; skorkvikindi, froskdýr, skriðdýr eða spendýr. Og þrátt fyrir orðanna hljóðan mögulega líka strútur eða kíwí, ófleygir fuglar, því fuglinn er alveg áreiðanlega vísan í himininn, flug, flug uppi á himninum. Þá einnig emúi, kasúi, mörgæs og fleira. Eða telst kannske mörgæs í þessum skilningi, þessu sambandi, vera fiskur, vegna þess hve mjög hún dvelur í sjó og getur kafað? Hún er þó ekki þetta "hvorki/né" sem skröltir um á milli - því sannarlega dvelja mörgæsir oft langtímum saman á þurru landi (og köldu). Kannski viss afbrigði hennar á ákveðnum tímum. En þá á öðrum fiskar, eins og ég áður reifaði? Fokk. Hvað þá um ýmsa sjófugla, sem hvorttveggja fljúga hátt og vel, damla langtímum saman á yfirborði vatns og kafa djúpt niður í það? Ó fokk. Og hver er staða dódó- og geirfugla, sem eru útdauðir en nógu þekktir þó, myndu sumir segja, til að fúnkera í þessu samhengi? Æ, þvílík vandræði. En altént, svo ég haldi mig við efnið - í gærkvöldi var furðulegur fjöldi stórra hrossaflugna í íbúðinni.