Bókmenntaverðlaun Norðurlandaráðs + páskaferð út á land

Álftin sem ég sá þegar ég ók niður í Hrútafjörðinn reyndist vera tættur plastpoki sem blakti í vindinum, fastur í girðingu.

Ef Gyrðir Elíasson hefði setið með mér í bílnum hefði hann áreiðanlega tekið upp stílabók og penna og párað eitthvað - eitthvað gullfallegt - hjá sér. Það er að segja, að því gefnu að honum hefði eins og mér, sýnst pokinn vera álft ofan af hæðinni.

En ég var einn, ók einn, og skrifaði ekkert en hugsaði með mér: "Helvítis plastpokinn er ekkert eins og svanur."