Í Hvalfirði um vor.

Um síðustu jól ákváðum við nokkrir félagar úr Verzló að hittast í sumarbústað eins okkar nú í vor. Við gerðum alvöru úr áætlununum um helgina sem leið. Téður bústaður er í Hvalfirði, veðrið var gott. Allt var eins og best var á kosið; við átum vel, rifjuðum upp gamla tíma, hlógum mikið og fengum okkur allvel neðan í því. Hvað um það. Þegar nokkuð var liðið á aðfararnótt laugardags, og við sátum úti á veröndinni við bústaðinn, fabúlerandi um fyllerí og kvennafar, sagði einn úr hópnum eins og utan úr blánum:

„Ég er með kvenmannsleggi, en mjög loðna. Enga appelsínuhúð þó.“

Við hlógum að þessum einkennilegu orðum hans, hann var áreiðanlega orðinn talsvert drukkinn. En honum stökk ekki bros á vör.