Sena 1

- Er ekki allt í lagi þarna?- er kallað,- Halló!
Maður í gráum ullarfrakka, blautur hérumbil upp að hnjám, lítur um öxl, réttir treglega upp hönd og kallar til baka:
- Jú, allt í góðu.
- Hvað ertu að gera þarna?- er aftur kallað, eins og af (ströngum en sanngjörnum) barnaskólakennara.
- Ég- mér sýndist ég sjá sel,- kallar sá frakkaklæddi til baka.
- Sel!? Það eru engir selir hér.
- Jú, mér sýndist ég sjá sel.
- Hvað ætlaðirðu að gera við sel?- er nú spurt ofan af ströndinni.
Maðurinn í gráa frakkanum, sem líka er á svörtum mokkasínum snýr orðlaust við og staulast klunnalega með skvettum og fyrirgangi upp úr vatninu og áfram til baka yfir sleipt fjörugrjótið og þarann.
- Ég sá sel,- segir hann og réttir alskeggjuðum manni höndina.
Sá skeggjaði réttir hönd á móti og horfir þegjandi í augu þess frakkalædda.
- Hér eru engir selir,- segir hann loks, og sá frakkaklæddi sér að útskýringar hans virka ekki sannfærandi á viðmælandann. Skeggjaða.
- Þetta var sjálfsagt grjót sem glampaði á, ljós frá húsunum, og þari. Blautt.
- Já- segir sá skeggjaði, enn vantrúaður- sjálfsagt. Hér sjáum við aldrei seli.
- Jæja, ég er hundblautur í fæturnar, helvíti er svalt að verða.
- Já, það er ekkert baðveður,- segir sá skeggjaði þurrlega.
Með þeim orðum kveðjast þeir. Sá frakkaklæddi gengur af stað eftir fjörunni, rétt um það bil sem hún mætir bakgörðum húsanna við götuna fyrir ofan. Honum er ekki ýkja kalt - ekki nándar nærri nógu kalt - en hann skammast sín, lítur um öxl og sér skeggjaða manninn hverfa inn um bakdyr húss handan garðsins sem hann kallaði úr, og hann sér líka að út um stóran glugga á annarri hæð hússins fylgist kona með honum. Hún stendur nálægt glerinu með krosslagða handleggi. Hann hugsar með sér að hún sé eflaust kona þess skeggjaða, og að jafnvel hafi hún komið auga á vesalings hann úti í voginum og krafist þess af manni sínum að hann færi út og fengi ræfilinn ofan af því. Að nokkru leyti af eðlilegri samhygð, eða aumingjagæsku, en óneitanlega meðvituð um að því að maður dræpist að heita má í bakgarðinum hjá henni kæmi til með að fylgja talsvert vesen. Samtöl við lögreglu eða aðra rannsóknaraðila, umgangur þeirra og mögulega einhver umferð aðstandenda mannsins. Það þarf að stjaka við honum, ef hann er truflaður við þessa tilraun sína hér gefst hann upp og hugsar sinn gang, leitar sér kannske aðstoðar - það er allt sem þarf, að stjaka við honum, eiga við hann orð. Eða hvað? Hann tekur sígarettupakka úr vasanum, úr honum eina sígarettu og kveikir sér í, brettir upp kragann á frakkanum og gengur eins rösklega og fjörugrjótið leyfir. Hann hugsar með sér að vel hefði getað verið selur þar í sjónum, þótt sá skeggjaði hafi aldrei séð slíkan þar. Líka að grunur þess skeggjaða, eða konunnar hans, hafi verið réttur fjandinn hafi það - hann var í öllu falli að velta því fyrir sér að drepa sig þar í fjöruborðinu.