Búlgakov, af því að hann var Rússi, eða hérumbil. Það, útaf fyrir sig, er sprenghlægilegt. Þeir - ekki bara Rússarnir í þröngum skilningi þess orðs, heldur það sem okkur finnst eiginlega vera þeir, þið vitið, Úkraínumennirnir og Hvít-Rússarnir, líka ýmsir Mongólarnir og Tyrkirnir í Mið-Asíu og eskimóarnir í Síberíu og Litháar og svoleiðis - eru allir alltaf fullir og með ístrur og hallærisleg yfirvaraskegg og í skítugum hlýrabolum og gera fyndið stöff. Æða um með loðhúfur og í ljótum úlpum frá 8. áratugnum. Talandi eitthvað -úskí og -iskí, -vítsj og -votsj og -koff og -keff. Eða hringlandi djúpt neðan úr kokinu eins og Miðasíngarnir. Aðallega samt fullir, allir saman. Drepfyndið. Allir svo hlægilegir, eins og í Armageddón með Ben Affleck og helling af öðru drasli, alveg ógrynni. Hahaha. Og Pelevín, hahaha. Hehe.
Og Vonnegut, hann var Ameríkani. Ekkert fyndið við það, í sjálfu sér, nema wrestling og hjólhýsapakk. Aðallega af því að það er að heita má alveg eins og Rússarnir og þeir allir. Drephlægilegt. Hahaha. Hehehe.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment