Um laugardagsnónbil

Marvel-þrjóturinn Flag-Smasher er í sérstöku uppáhaldi hjá mér. Hann er badass antínasjónal muthafucka. Sem er hræðilega andstyggilegt í teiknimyndakanóninum.

Ég skrifa allajafna ekki um pólitík hér. Vatnsmannréttindamálið er annað, og megi það verða til ævarandi skammar fyrir Ísland. Þó veit ég auðvitað betur. Þannig ganga hlutirnir ekki fyrir sig.

Geislabyssa

Hugsaði dálítið um framtíðina. Það voru mistök.

Kvikmynd

Horfði á Paranormal Activity. Var kvíðinn allan tímann og brá nokkrum sinnum. Heyrði að Helena hló að mér inni í herbergi.

Bókarumsögn

Las loks Cat's Cradle eftir Vonnegut. Finnst hún nokkuð skemmtileg.

Skítfullur

Ég var búinn að skrifa heillanga rullu, skítfullur, og hún var fáránleg. Svo ég eyddi henni, því ég er klassagaur. Altént. Eftirfarandi talar sínu máli.

Hvort finnst mér Kurt Vonnegut Jr. eða Mikhail Bulgakov fyndnari, og hvers vegna? eftir Apla Sigþórsson

Búlgakov, af því að hann var Rússi, eða hérumbil. Það, útaf fyrir sig, er sprenghlægilegt. Þeir - ekki bara Rússarnir í þröngum skilningi þess orðs, heldur það sem okkur finnst eiginlega vera þeir, þið vitið, Úkraínumennirnir og Hvít-Rússarnir, líka ýmsir Mongólarnir og Tyrkirnir í Mið-Asíu og eskimóarnir í Síberíu og Litháar og svoleiðis - eru allir alltaf fullir og með ístrur og hallærisleg yfirvaraskegg og í skítugum hlýrabolum og gera fyndið stöff. Æða um með loðhúfur og í ljótum úlpum frá 8. áratugnum. Talandi eitthvað -úskí og -iskí, -vítsj og -votsj og -koff og -keff. Eða hringlandi djúpt neðan úr kokinu eins og Miðasíngarnir. Aðallega samt fullir, allir saman. Drepfyndið. Allir svo hlægilegir, eins og í Armageddón með Ben Affleck og helling af öðru drasli, alveg ógrynni. Hahaha. Og Pelevín, hahaha. Hehe.

Og Vonnegut, hann var Ameríkani. Ekkert fyndið við það, í sjálfu sér, nema wrestling og hjólhýsapakk. Aðallega af því að það er að heita má alveg eins og Rússarnir og þeir allir. Drephlægilegt. Hahaha. Hehehe.

Betrun

Fyrirfram hafði ég ákveðið að færa eitthvað hingað inn reglulega, þó ekki væri nema eitthvað smáræði hvert sinn - áreiðanlega reglulegar en raunin hefur orðið. Með fyrirfram á ég vitanlega við: Áður en ég standsetti þetta blogg, en eftir að ég hafði ákveðið að gera það. Það hefur hver sæmilega skynsamur lesandi séð af fyrstu málsgreininni. Kannske ekki sérhver, en í það minnsta hver. Bara hver, hver-hver, hverhver, Hverhver. Altént. Með reglulega á ég við: þegar ég er ekki of fullur til að stafa nokkurn veginn rétt, en ekki svo edrú að mér komi ekkert til hugar nema það hvað á að vera í kvöldmatinn, eða hversu hræðilegt ástandið er fyrir homma í mið-Afríku, eða hvernig staða mín er hjá LÍN, eða hvort mér finnst Vonnegut eða Búlgakov fyndnari. Þvíumlíkt. Búlgakov, hæglega. Nú hef ég ekkert fært inn í talsverðan tíma, einhverjar tvær vikur. Ég er alveg staðráðinn í því að gera bragabót á því. En ekki núna - nú er ég fullur. Ég bæti úr því á morgun. Á morgun.

ed. Þessi færsla var að mestu samin og færð í gær, en rækilega uppfærð í dag - sú uppfærsla stendur sem bragabótin "á morgun", í dag. "Upp" í dag. Ég er ekki fullur.